Dzień dobry.
Ciąg dalszy lekcji o kulturze językowej - jak dopasować styl do okoliczności, by stwarzać wrażenie profesjonalisty i świadomego użytkownika języka, nie zniechęcać do siebie ludzi?
Styl potoczny
– używany na co dzień, konkretny, ekspresywny, zawiera kolokwializmy, wyrazy dźwiękonaśladowcze, skróty myślowe, błędy, urwane zdania, zwykle pojedyncze i równoważniki zdania, niedbały - dopuszczalny w sytuacjach nieoficjalnych.
Styl urzędowy
– oficjalny, schematyczny, utarte zwroty, często formy bezosobowe (-no, -to), zwroty z się (zawiadamia się), zdania bezpodmiotowe, precyzja wypowiedzi, fachowe słownictwo - kancelaryzmy, kategoryczność: zakazy, nakazy; graficzna strona: punkty, paragrafy - stosowany w pismach urzędowych.
Styl naukowy
– terminy naukowe, zdania wielokrotnie złożone, precyzja, pozbawiony emocji - suche fakty, słowa podkreślające tok rozumowania autora - na początku, reasumując, przejdźmy teraz do, itp., cytaty, przypisy, bibliografia, wykresy, itp.
Styl artystyczny
– to odmiana języka używana w literaturze, bogactwo środków poetyckich, wieloznaczność, oryginalność, liczy się treść i forma.
Styl publicystyczny - w środkach masowego przekazu prosty, obrazowy język, ekspresja, skróty myślowe w nagłówkach, uleganie modzie językowej (teraz na topie jest "dedykowany"), zdarzają się wyrazy potoczne - ma był łatwy i podnoszący klikalność.Sstyl zróżnicowany: w tekstach popularnonaukowych będzie zbliżony nieco do stylu naukowego, ale nie będzie wymagał od czytelnika korzystania ze specjalistycznych słowników - takie Galileo ;)
Poćwiczyć możesz tutaj:
ćwiczenie 11.2,
ćwiczenie 11.3
ćwiczenie 11.5
NOTATKA: stara dobra mapa pamięci, w której zawrzesz najważniejsze hasła z powyższego wpisu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz