To już ostatnia z lekcji o częściach mowy. Partykuła.
Co warto o niej wiedzieć? I czy w ogóle jest do czegoś potrzebna? Nie odmienia się, nie jest samodzielna, nie pytamy o nią. Nie zabiera zwykle dużo miejsca, no i - oczywiście - ładnie modyfikuje nam wypowiedź:
Czy idziesz na lodowisko? - zapytamy
Tak, idę. - potwierdzimy
Nie, zostanę w domu. - zaprzeczymy
Niech on już idzie na to lodowisko! Idźże już! - czyżby lekka irytacja?
Oby wreszcie poszedł... - wyrazimy życzenie
Wyjdziesz tylko na lodowisko! - nałożymy ograniczenia
Poszedłby na lodowisko, ale... - wyrazimy przypuszczenie
Oczywiście/chyba/na pewno/może pójdę ... Ogrom możliwości ;)
Małe, a mają tę moooooc!
2.
Zauważ, że jedne z nich trzymają się samodzielnie: czy, tak, nie, chyba, itp., inne doklejają się do innego słowa: mowa tu o partykułach wzmacniających -że, -ż i przypuszczającej -by. zauważ, że jeśli zapiszemy je bez tych małych wypusteczek z przodu, otrzymamy słowa o zupełnie innym znaczeniu: że (Powiedział, że idzie albo Zrób tak, by było dobrze).
Partykułą jest też cząstka -ś: gdzieś, kiedyś...
cząstka -li: Znaszli tego jegomościa? (= Czy znasz tego mężczyznę?)
Co zwiastuje większe problemy: Chodź tu! czy Chodźże tu!/Chodź no tutaj!
3.
Ćwiczenie 9. - klik!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz